بررسی اثرات هیستوپاتولوژیکی سیپروفلوکساسین بر بافت بیضه موش صحرایی از لحاظ میکروسکوپ الکترونی.

چکیده مقدمه: سیپروفلوکساسین (ciprofloxacin) از آنتی بیوتیک ها ی خانواده فلوروکینولون است که طیف اثر وسیع خود را بر باکتری ها با مکانیسم مهار آنزیم dna–gyrase باکتری،اعمال نموده و از رونوشت برداری و تکثیر باکتری جلوگیری می کند. این دارو کاربرد وسیعی در کنترل بیماری های مختلف عفونی ، عفونت های ناشی از میکـروب های گرم منفی، مخصـوصاً دردستگاه ادراری- تناسلی انسان و حیوانات دارد و در درمان این عفونت هـا نیز بسیـار موثـر است به طوری که در 100 کشـور دنیـا کاربـرد درمـانی دارد. هدف: مطالعـه آثار هیستـوپاتـولوژی سیپروفلوکساسین در بافت بیضـه موش صحـرائی. مواد و روش ها: 20سر موش صحـرایی نر، نژاد ویستار جهت مدل آزمایشگاهی به دو گروه کنترل (10=n) و آزمایش (10=n) تقسیم شدند. در گروه کنترل موش ها به مدت 60 روز از غذا و آب در شرایط استاندارد استفاده کردند و در گروه آزمایش موش ها دوز درمانی سیپروفلوکساسین را به میزان mg/kg5/12 به مدت 60 روز به صورت محلول در آب آشامیدنی دریافت کردند. در روز شصتم، نمونه برداری از بافت بیضه برای بررسی هیستوپاتولوژیکی زیر بیهوشی انجام شد. نتایج: نتایج بررسی با میکروسکوپ الکترونی نشان دهنده آن بود که بافت بیضه موش های گروه مطـالعه نسبت به کنترل، تغییرهایی مثل هتروکروماتین ترشدن هسته سلول های رده اسپـرماتوگونی،اسپـرماتوسیت(i)،سرتولی و سلول های مـایوئید داشتند.همچنیـن غلاف رشتـه ای قسمت اصلی دم اسپرم ها در گروه مورد مطالعه نسـبت به گروه کنترل به طور نسبـی تیـره و ضخیم ترشده بودند. میتوکندری های سلول های اسپرماتوگونی و اسپرماتوسیت گروه آزمایش واکوئولیزه شـده بودند و این در حـالی بود که در گـروه کنتــرل هیچ تغییـری دیده نمی شد. نتیجه گیری : با توجه به ایجاد آسیب های مختلف در لوله های سمی نی فر، می توان نتیجه گرفت که سیپروفلوکساسین قادر است در موش های نر باعث ایجاد ناباروری شود پس احتمال آن وجود دارد که این دارو در انسان سبب کاهش میزان باروری بشود.